Όσο σκληρά και αν προσπαθώ, όσα και αν προσφέρω, δεν είμαι αρκετή.
Το σπίτι είναι πάλι χάλια (το ίδιο και τα μαλλιά μου) και τα παιδιά ζητάνε πάλι κέικ και έχω ξεμείνει από αυγά.
Πραγματικά μπορώ να νιώσω το σπίτι να βρομίζει. Σαν να έχω αισθητήρες στη μοκέτα.
Προσπαθώ να αποστασιοποιηθώ για μια στιγμή. Μόνο για μια στιγμή, γιατί αμέσως μετά αγχώνομαι και ακολουθεί μια κρίση ψυχασθένειας.
Δεν θέλω να μεταμορφώνομαι σε Χάλκ( ξέρετε αυτό το τεράστιο πράσινο πράγμα). Απλά συμβαίνει από μόνο του.
Γιατί νιώθω έτσι; Γιατί δεν νιώθω αρκετή; Ούτε για τα παιδιά μου, ούτε για τον άντρα μου, ούτε για τους φίλους μου, ούτε για το σπίτι και ούτε για το Θεό;
Μετά έρχεται μια άλλη στιγμή.
Μια στιγμή ηρεμίας.
Τα μωρά κοιμούνται ή είναι από τις λίγες φορές που παίζουν ήσυχα, το κέικ που ψήνεται στο φούρνο έχει μοσχομυρίσει σε όλο το σπίτι και μόλις έχω τελειώσει το σιδέρωμα. Νιώθω τόσο ωραία και αναρωτιέμαι. Αναρωτιέμαι,όχι μόνο για μένα αλλά και για τις φίλες μου, τις απανταχού γνωστές μου μαμάδες και για σένα που διαβάζεις αυτή τη στιγμή.
Λες ο Θεός να έκανε λάθος; Αμφιβάλλω ότι έκανε λάθος δίνοντας στα παιδιά σου τη μαμά που τους έδωσε.
Σπαταλάμε τόση ενέργεια και τόσο χρόνο στο να κατηγορούμε τον εαυτό μας, που είναι , αλήθεια, εξουθενωτικό και ψυχοφθόρο. Ο Θεός δεν έκανε σίγουρα λάθος που σε έκανε αυτήν που είσαι. Ό,τι και αν είσαι. Φτάνει απλά να είσαι ο εαυτός σου και Αυτός θα αναλάβει όλα τα υπόλοιπα.
Και αν ποτέ πιστέψεις ότι η ζωή σου πρέπει να αλλάξει για να είσαι ευτυχισμένη, ξανασκέψου το και θα δεις ότι κάτι τέτοιο θα ήταν μεγάλο ψέμα.
Πράγματι δεν χαμογελάω συνέχεια, αλλά η αλήθεια είναι ότι χαμογελάω με τόσα όμορφα μικρά πράγματα κάθε μέρα της ζωής μου. Της τρελής, αγχώδους, εκτός ορίων μερικές φορές, αλλά όμορφης ζωής μου.
Εντάξει δεν είμαι τέλεια. Κάνω πάρα πολλά λάθη, αλλά είμαι ακριβώς εκεί που ήθελε ο Θεός να είμαι και είμαι σίγουρη ότι μου έδωσε ό,τι χρειάζομαι για να τα βγάλω πέρα.
Είμαι ένα χάλι. Ένα όμορφο, γλυκό χάλι που δεν θα το άλλαζα με τίποτα.
Και ναι δεν είμαι αρκετή. Δεν είμαι αρκετή για μένα. Όλοι οι υπόλοιποι αρκούνται σε αυτό που είμαι.
Και όλα είναι καλά. Ίσως είναι μια απάντηση σε όσα με απασχόλησαν στο παλιότερο post Εσύ είσαι το λιμάνι τους;
Μπείτε στον κόπο να δείτε την ταινία "Mom's night out", απ' όπου και εμπνεύστηκα αυτό το άρθρο. Δείτε πόσα κοινά έχουμε όλες οι μαμάδες και χαμογελάστε όταν αναγνωρίσετε τον εαυτό σας στο πρόσωπο της τρελής πρωταγωνίστριας, που είναι και μαμά blogger.
Ανησυχητικά κοινή η ζωή μας.
