Σάββατο 26 Απριλίου 2014

Περί γαστρεντερίτιδας ο λόγος.

Ο κύκλος αυτή τη φορά ξεκίνησε από μένα.
Ξέρετε το σενάριο φαντάζομαι. Πονόκοιλος, εμετοί, διάρροια και κάποιοι ακόμα πιο τυχεροί, τα συνδυάζουν όλα με πυρετό.
Μην σας φαίνεται ότι είμαι λίγο ειρωνική. Γιατί, αλήθεια είμαι. Και μάλιστα πολύ.
Έχω νευριάσει πολύ με αυτή τη γαστρεντερίτιδα. Έτσι ύπουλα, χωρίς να την πάρεις χαμπάρι εισβάλλει στη ζωή σου και σε τυραννάει καμιά δεκαριά μέρες. Όχι, δεν κρατάει τόσο, αλλά είσαι σίγουρη ότι θα κάνει τον κύκλο της και θα περάσει απ' όλους στην οικογένεια. Οπότε θα τυραννιέσαι έτσι και αλλιώς, είτε σαν ασθενής είτε σαν "νοσοκόμα".
Άντε οι μεγάλοι λίγο το παλεύουμε. Όταν βλέπω τα παιδιά να ζορίζονται από τον εμετό και τις επισκέψεις στην τουαλέτα ή όταν τα πολύ μικρά δεν μπορούν να κοιμηθούν και ψήνονται στον πυρετό, τότε είναι που νευριάζω ακόμα περισσότερο.

Δεν υπάρχει η απόλυτη προστασία, αλλιώς θα την ξέραμε. Άσε που όλοι οι απανταχού γνωστοί μας, θα ήξεραν τι να κάνουν για να προφυλακτούν. Γιατί για ένα περίεργο λόγο, όταν είναι κάποιος στο σπίτι με γαστρεντερίτιδα, ξαφνικά ακούς και δεκάδες άλλες περιπτώσεις γνωστών και φίλων.
Άσε που πέρα από τα γνωστά και καθόλου όμορφα συμπτώματά της, έχει και πολλά άλλα άσχημα συνεπακόλουθα.
  1. Δεν προλαβαίνεις να καθαρίζεις το σπίτι, τα πατώματα, τους καναπέδες, τα σεντόνια, τα μαξιλάρια, τα χαλιά. Μην μιλήσω για τα ρουχαλάκια των μωρών, που συνέχεια βγάζεις και πλένεις. Αυτές τις μέρες το πλυντήριο και το στεγνωτήριο(ευτυχώς που υπάρχει και αυτό), δεν σταμάτησαν να λειτουργούν.
  2. Δεν μπορείς να φας τίποτα και να πιεις ό,τι θες. Διψάς τόσο πολύ και θέλεις να πιεις τα πάντα, μόνο που δεν μπορείς. Αν κάνεις το λάθος και πιεις με λαχτάρα το παγωμένο ποτήρι με νερό που τόσο θες, στο επόμενο δεκάλεπτο θα το'χεις ήδη μετανιώσει.
  3. Δεν μπορείς να δεις άνθρωπο για όσες μέρες διαρκεί η "Οδύσσειά" σου. Εννοείται ότι προειδοποιείς όποιον τολμήσει να σου προτείνει να έρθει για καφέ στο σπίτι. Εξάλλου, η προθυμία του ξαφνικά χάνεται, όταν μάθει τι συμβαίνει.Τα παιδιά δεν μπορούν να βγουν στην αυλή να παίξουν, όσο και αν τους ζητάνε οι φίλοι τους, γιατί φοβάσαι μην είσαι η αιτία να σε αντιπαθήσει η γειτόνισσα που κόλλησε το παιδί της γαστρεντερίτιδα.
  4. Ξαφνικά συνειδητοποιείς πόσο ανεπαρκές είναι το ένα μπάνιο στο σπίτι πενταμελούς οικογένειας. Καλά τι σκέφτονταν αυτοί που έφτιαχναν το σπίτι;
  5. Δεν υπάρχει τρόπος να πείσεις το μωρό ότι δεν πρέπει σήμερα να πιει γάλα. Καμία δικαιολογία δεν τους φαίνεται επαρκής και λογική, οπότε ετοιμάζεις το μπουκάλι με το γάλα και σε 5 λεπτά μαζεύεις τα σεντόνια από το κρεβατάκι του μωρού.
  6. Δεν ξέρεις τελικά ποια είναι η καλύτερη θεραπεία. Ο λαπάς παίζει πολύ, συνήθως με πολύ λεμόνι, οι φρυγανιές με λίγο τυρί και ψηλά στη λίστα είναι και τα αεριούχα αναψυκτικά(αφού τα αφήσεις να ξεθυμάνουν και μόνο-εννοείται-για ενήλικες). Άκουσα για τσάι του βουνού και άκουσα επίσης πως το τσάι του βουνού σε κάνει χειρότερα. Άκουσα επίσης πως μια κουταλιά ελληνικού καφέ ανακατεμένου με λεμόνι, κάνει θαύματα.Αυτά βέβαια είναι τα μαντζούνια και τα αυτοσχέδια. Κάποιοι γιατροί σου κάνουν εισαγωγή και σε κρατάνε ένα εικοσιτετράωρο με χορήγηση ορού. Η αντιβίωση πάντα παίζει εννοείται και υπάρχουν και οι πιο ήπιες προσεγγίσεις με ξεκούραση και κατάλληλη διατροφή στο σπίτι. Όπως και να έχει "αυτή η άτιμη" θα κάνει τον κύκλο της.
Αν περνάτε τη φάση της γαστρεντερίτιδας, καλό κουράγιο. Αλλιώς προσέξτε μπας και τη γλυτώσετε, γιατί ακούω καραδοκεί.


Υ.Γ Εννοείται πως όλα τα παραπάνω είναι προσωπικές εμπειρίες και γνώμες. Σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν στοιχεία διάγνωσης ή θεραπείας.

Φωτό άρθρου από http://skotadi-fos.blogspot.gr

Δευτέρα 14 Απριλίου 2014

Φτιάξτε μόνοι σας οικονομικά δωράκια για το Πάσχα.

Τέτοιες μέρες, σίγουρα, έχετε κάπου να πάτε σαν καλεσμένοι. Και αν δεν είστε καλεσμένοι, τότε σίγουρα κάποιον έχετε καλεσμένο στο σπίτι. Αν πάλι όχι, σίγουρα έχετε βαφτιστήρι ή κάποιον που έχει την ονομαστική του γιορτή. Αν πάλι είστε λίγο μοναχικοί και δεν σας βρίσκω πουθενά, διαβάστε και δείτε λίγο παρακάτω,μπας και ανοίξει λίγο η καρδιά σας και φτιάξτε κάτι και απλά χαρίστε το. Θα είστε υπεύθυνοι για πολλά χαμόγελα και πολλή χαρά.

Επειδή λοιπόν βρίσκομαι σε τέτοιο mood( να φτιάχνω και να χαρίζω), έψαξα και βρήκα εύκολες και οικονομικές ιδέες δώρων, γιατί δεν είναι εποχές για πολλά έξοδα. Φτιάξτε τα και δώστε τα στη φίλη σας που θα έρθει για καφέ, στους φίλους των παιδιών σας, στην κουμπάρα σας που θα έρθει για τη λαμπάδα. Οι ιδέες είναι άπειρες και οι συνδυασμοί αμέτρητοι. Διαλέξτε ανάλογα με την περίσταση και τον αποδέκτη και απλά αυτοσχεδιάστε.













Δείτε και μια δική μου πρώτη απόπειρα. Προοριζόταν για μια φίλη μου που μόλις γέννησε. Το διασκέδασα τόσο πολύ φτιάχνοντάς το και ακόμα περισσότερο χαρίζοντάς το.


Είναι ένα κουτί γεμάτο με πολλά αναγκαία για ένα νεογέννητο. Έβαλα μέσα pampers, αφρόλουτρο, κρέμα για σύγκαμα, μπουκάλι για γάλα, πιπίλες, σαλιάρες, πανούλες, πετσέτα μπάνιου, σεντονάκια, κουβερτούλα αγκαλιάς, κουδουνίστρες και ότι άλλο μου ερχόταν στο κεφάλι. Μπορείτε να πάρετε όλα όσα χρειάζεστε από το Jumbo , όπου οι επιλογές είναι άπειρες και κυρίως οικονομικές. Παρεμπιπτόντως, υπάρχει πλέον και το ηλεκτρονικό κατάστημα απ' όπου μπορείτε να κάνετε τις αγορές σας on-line.
Αν θέλετε να εκτυπώσετε δωρεάν, όμορφα χαρτονάκια, καρτούλες, σχεδιάκια και άλλα πολλά, για να διακοσμήσετε τις κατασκευές σας, ρίξτε και μια ματιά εδώ και εδώ.
Καλές δημιουργίες.

Σάββατο 5 Απριλίου 2014

Δασκάλα για λίγο.

Σας είπα ότι είμαι φοιτήτρια;
Ναι, φοιτήτρια παιδαγωγικού δημοτικής εκπαίδευσης.
φωτό www.yeskid.gr
Κάποιες στιγμές που το σκέφτομαι, ακόμα και τώρα που γράφω γι' αυτό, μου φαίνεται αστείο. Αυτό όμως είναι μια συζήτηση που θα κάνουμε άλλη φορά.

Σήμερα θα πούμε για κάτι άλλο. Πώς ξαφνικά μετά από χρόνια σε σχολεία και πανεπιστήμια, βρέθηκα για λίγο στην απέναντι πλευρά. Την πλευρά του εκπαιδευτή και όχι του εκπαιδευομένου.
Στα πλαίσια λοιπόν κάποιων μαθημάτων, είχαμε την υποχρέωση να διδάξουμε σε τάξεις του δημοτικού για κάποιες ώρες.
Και βρέθηκα ξαφνικά με άγχος πρωτάρη, να κάνω κάτι καινούριο και να έχω μπροστά μου παιδιά άλλων μαμάδων, που περίμεναν από μένα κάτι να πω και κάτι να τα μάθω.
Στα μάτια των παιδιών αυτών έβλεπα τα παιδιά μου και ένιωθα μια μεγάλη ευθύνη για κάθε λέξη μου και κάθε συμπεριφορά μου.
Ήταν τόσο περίεργο το συναίσθημα. Δυο φύσεις να έρχονται αντιμέτωπες. Από τη μία η μαμά που ένιωθε την αγωνία των παιδιών και την αγωνία των γονιών για το πώς θα περάσουν και σήμερα τα παιδιά στο σχολείο. Από την άλλη η φύση της εν δυνάμει δασκάλας, που έπρεπε να κάνει το μάθημα, να "βγει" η ύλη, να βρει τρόπους να κάτσουν τα παιδιά ήσυχα.
Άθελα μου και μη γνωρίζοντας τα ονόματά τους, τα φώναζα "ψυχή μου" και "αγάπη μου", πράγμα αντιπαιδαγωγικό και λάθος από πολλές απόψεις. Όταν έκαναν φασαρία, έκανα προσπάθεια να μην θυμώσω, όπως θυμώνω στα παιδιά μου και να βρω όλες τις σωστές ψυχολογικές και παιδαγωγικές τεχνικές για να κάτσουν ήσυχα.
Ήθελα να μάθουν και να πάνε στο σπίτι χαρούμενα και γεμάτα όρεξη.Όπως ακριβώς θέλω και τα παιδιά μου κάποια στιγμή να γυρνάνε από το σχολείο πλήρη και χαρούμενα για τις νέες γνώσεις. Ήθελα να μεταφέρω τον ενθουσιασμό της μάθησης και να πουν στα αδέλφια τους με χαρά στο σπίτι όλα τα ενδιαφέροντα που έμαθαν σήμερα στο σχολείο.
Πόσο μεγάλη ευθύνη έχουν οι δάσκαλοι αλήθεια;
Αυτοί διαμορφώνουν χαρακτήρες και καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις ζωές των παιδιών μας. Η συμπεριφορά τους, ο λόγος τους, ο τρόπος που ντύνονται, ακόμα και οι συνήθειές τους, είναι μέρος της ζωής των παιδιών.
Είναι πολύ νωρίς για μένα να σκέφτομαι πιο πολύ από την πλευρά της εκπαιδευτικού.
Αυτό που σκέφτομαι τώρα και ελπίζω, είναι τα παιδιά μου να συναντήσουν στο δρόμο τους ανθρώπους φωτισμένους, γεμάτους όρεξη και πάθος για τη δουλειά τους. Θέλω τα παιδιά μου να έχουν δασκάλους που η καρδιά τους να πλημμυρίζει αρχικά με αγάπη για τα παιδιά.
Δυστυχώς, μέσα από τη μικρή μέχρι τώρα εμπειρία που είχα στα σχολεία, οι δάσκαλοι αυτοί είναι ελάχιστοι και είδος προς εξαφάνιση.
Έχω έρθει σε επαφή με δασκάλες που κατά τη διάρκεια της μέρας, δεν έσκασαν στα παιδιά ούτε ένα χαμόγελο. Δασκάλους με καμία διάθεση, σαν να βρίσκονται σε αγγαρεία. Δασκάλους να προσπερνάνε τα κοροϊδευτικά σχόλια των παιδιών εις βάρος των συμμαθητών τους. Δασκάλους που κάνουν ολόκληρο το μάθημα με τους ένα-δυο γνωστούς "καλούς μαθητές", αφήνοντας όλους τους άλλους στη μοίρα τους.
Πολύ στεναχωριέμαι. Στεναχωριέμαι για τα παιδιά μου και τα χρόνια που θα περάσουν στα σχολεία. Έχω δασκάλες από το δημοτικό που έχουν σημαδέψει τη ζωή μου θετικά και ακόμα τις θυμάμαι. Ξέρω και πολλούς φίλους που έχουν παρόμοιες εμπειρίες. Γιατί να μην είναι έτσι και σήμερα τα πράγματα, που ήρθε η σειρά των παιδιών μας;
Δεν τα ισοπεδώνω όλα, προς Θεού. Γνώρισα και εκπαιδευτικούς που σε εμπνέουν μόνο με την καλημέρα τους. Απλά με στενοχωρούν όλοι οι υπόλοιποι.

Τα παιδιά μου είναι ακόμα σε φάση παιδικού σταθμού. Είμαι τόσο χαρούμενη για την "κυρία Ντίνα" που τους μαθαίνει τόσα πράγματα κάθε μέρα, που είναι "ζωντανή" και χαρούμενη. Είμαι χαρούμενη που κάνει τον γιο μου να γυρνάει με χαμόγελο στο σπίτι και την χειροτεχνία της μέρας ανά χείρας. Είμαι χαρούμενη που δεν τα ξεφορτώνεται κάθε μέρα βάζοντάς τα να δουν παιδικό ή να παίξουν ό,τι θέλουν(γιατί τα έχω ακούσει και αυτά).

Δεν ξέρω τελικά πού ακριβώς βρίσκεται η αλήθεια. ίσως σε λίγα χρόνια σαν μαμά παιδιών δημοτικού και ίσως κάποια στιγμή σαν δασκάλα, να ξέρω περισσότερα.
Τα παιδιά, για όσους ασχολούνται με αυτά, είναι τόσο μεγάλη ευθύνη. Συναρπαστικό και δύσκολο το ταξίδι τόσο για τους γονείς, όσο και για τους εκπαιδευτικούς.
Τα παιδιά, μάς χρειάζονται.