Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015

Απογευματινές δραστηριότητες για παιδιά προσχολικής ηλικίας.

Ένα απόγευμα πήγαμε για μπάσκετ. Η ιδέα μάλλον ναυάγησε.
Ένα άλλο απόγευμα πήγαμε για καράτε. Αυτή η ιδέα και αν ναυάγησε!


Το ποδόσφαιρο ναυάγησε πριν πάμε καν και εκκρεμεί το απόγευμα του κολυμβητηρίου.
Το ωδείο το έχουμε καθιερώσει από πέρσι, αν και τείνω να καταλήξω πως η μουσική προπαιδεία σε παιδιά νηπιαγωγείου που δεν ξέρουν καν να διαβάζουν, μάλλον αποτυγχάνει από μόνη της με τον τρόπο που γίνεται και υλοποιείται.

Απογευματινές δραστηριότητες για παιδιά προσχολικής ηλικίας.
Μεγάλο θέμα με πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Χρειάζονται άραγε τα παιδιά μας σε αυτή την ηλικία απογευματινές δραστηριότητες ή να αρκεστούμε στο παιχνίδι κατ' οίκον και άντε και κανένα παιδότοπο;

Όταν άρχισα να αναζητώ τρόπους απασχόλησης των παιδιών μου για τα κρύα απογεύματα του χειμώνα, είχα στο μυαλό μου δημιουργικά εργαστήρια με μια κεφάτη, γεμάτη ζωντάνια "κυρία", ανάγνωση και θεατρική απόδοση παιδικών βιβλίων, παιδικές βιβλιοθήκες με πολύχρωμα στρογγυλά τραπεζάκια και άλλα συναφή. Δεν βρήκα αυτά, ή μάλλον για να είμαι δίκαιη δεν τα βρήκα με τον τρόπο που τα είχα στο μυαλό μου.
Οι αθλητικές δραστηριότητες ζωντανές και έντονες στην τοπική κοινωνία που ζούμε, έλα όμως που τα δικά μου παιδιά δεν θέλουν να συμμετέχουν. Οι υπόλοιπες δραστηριότητες οι πιο πνευματικές, που περιλαμβάνουν περιβάλλοντα βιωματικής μάθησης και κοινωνικής ένταξης, κοινωνικοποίησης, ενσυναίσθησης και καλλιέργειας- ανάπτυξης της προσωπικότητας με τρόπο δημιουργικό και παιγνιώδη, όπως άλλωστε αρμόζει σε αυτή την ηλικία, είναι μάλλον απούσες.

Όταν δε, ξεκινήσαμε με μεγάλη χαρά την μουσική προπαιδεία και η δασκάλα μας έδωσε σαφείς οδηγίες πως τα παιδιά πιο πολύ θα παίζουν και μέσα από το παιχνίδι θα μαθαίνουν και θα ζουν το μεγαλείο της μουσικής, εγώ ενθουσιάστηκα. Και όντως για ένα ολόκληρο χρόνο το παιδί γυρνούσε στο σπίτι μετά το μάθημα γεμάτο και χαρούμενο και εμένα αυτό μου αρκούσε. Όταν φέτος επανήλθαμε στα μαθήματα και η κυρία άρχισε να κάνει παράπονα  πως δεν εξασκούνται τα παιδιά αρκετά στο σπίτι και πως μπερδεύουν τις νότες, άρχισα λιγάκι να θυμώνω. Συγγνώμη αλλά δεν θα βάλω ένα παιδί με το ζόρι να διαβάζει τα απογεύματα μουσική και να επιμείνω στη στεγνή επανάληψη προκειμένου να λάμψει ως ο καλύτερος μαθητής. Όχι δεν θα το κάνω γιατί στα 5 του, δεν πρέπει ακόμα να ζορίζεται τόσο, πρέπει να παίζει.

Θα μου πεις είναι δικιά μου επιλογή. Ναι, ολοδικιά μου. Τι γίνεται όμως με τον ανταγωνισμό και πώς μπορείς να αντέξεις το γεγονός πως μόνη μου θα αυτοκαθορίσω την ακαδημαϊκή συνέχεια του παιδιού μου;

Είμαστε στην αναμονή για την έναρξη του θεατρικού εργαστηρίου για παιδιά προσχολικής ηλικίας και του τμήματος ζωγραφικής. Θα δοκιμάσουμε τις τύχες μας και εκεί για ένα απόγευμα. Ποιος ξέρει, μπορεί ο ενδιαφερόμενος να αρεστεί στις τέχνες.